نئوپلاستیسیزم (به معنی هنر مدرن) بر مبنای این ایده استوار است که هدف اصلی هنر بازنمایش اجسام واقعی نیست؛ بلکه بیان مطلق زندگی است. در شماره‌های نخست مجله دِاستِیل، ماندریان تلاش کرد تئوری نئوپلاستیسیزم را در قالب هنر پیکتوریال (پیکرنگاری، Pictorial Art) ارائه دهد. در سال 1920 میلادی، وی کتابی تحت عنوان «نئوپلاستیسیزم» (Le Neo-Plasticisme) منتشر نمود.
از سال 1921 میلادی، مشکلاتی در میان اعضای گروه ایجاد شد، زمانی که وان دوسبرگ زمان بیشترِ خود را به مدرسه باهاوس (Bauhaus) که توسط والتِر گروپیوس (Walter Gropius) و دیگر ساخت‌گرایان روسی تاسیس شده بود، اختصاص داد.
باید صادقانه بیان نمود که سبک دِاستِیل بر حوزه نظری بیشتر از حوزه اجرا در هنر مدرن تاثیر گذاشت، با این وجود تاثیر آن بر توسعه نقاشی‌های هندسی، معماری و هنرهای کاربردی، بسیار عمیق بود. می‌توان نشانه‌های این اثرگذاری را بر کارهای حاصل از مدرسه باهاوس و سبک بین‌المللی معماری نوین که بسیاری از معماران آمریکایی از آن استفاده کردند و حاصل تاثیرگذاری معمار سابق باهاوس، لودویگ میس ون در روهه (Ludwig Mies van der Rohe) که به شیکاگو نقل مکان کرد، مشاهده نمود.
نمونه آثار
هدف او، انتشار و گسترش پارادایم طراحیِ جدیدی با رویکرد توازن و نظم از طریق کاهش ضروریات نظیر فرم و رنگ بود. ماندریان در رد هنر طبیعت‌گرایانه، می‌نویسد: «این هنرِ جدید، بیان خود را در انتزاعی از فرم و رنگ (یعنی در خطوط مستقیم و تعریفی از رنگ‌های اصلی) می‌یابد». در واقع، ایده ارائه شده در نئوپلاستیسیزم او یک نوع آرمانی از هنر انتزاعی بود که فقط می‌توانست در ناب‌ترین شکل‌ها بیان شود. بنابراین تنها از مربع و مستطیل، خط‌های افقی و عمودی، رنگ‌های اصلی (قرمز، زرد و آبی) در قالب پلان‌های سفید، سیاه و خاکستری می‌توان استفاده کرد.
این گروه توسط تِئو وان دوسبرگ (Theo van Doesburg) (1931 – 1883 میلادی) ایجاد شد. پیت ماندریان (Piet Mondrian) (1944 – 1872 میلادی)، بارت وَن دِر لِک (Bart van der Leck) (1958 – 1876 میلادی) نقاش و طراح اهل یوتِرِکت (شهری در هلند)، جورج وَنتونگِرلو (Georges Vantongerloo) (1965 – 1886 میلادی)، مجسمه‌ساز اَنتوِرپ (شهری در بلژیک)، فِرِدریچ ووردِمبِرگ-گیلدوارت (Friedrich Vordemberge-Gildewart) (1962 – 1899 میلادی) نقاش آلمانی و معماران گِریت ریتوِلد (Gerrit Rietveld) (1964 – 1888 میلادی) و جِی جِی پی اود (J.J.P. Oud) (1963 – 1980 میلادی) از اعضای کلیدی آن بودند.
در ابتدا، دِاستِیل به توسعه مفهوم نِئوپلاستیسیزِم (Neo-Plasticism) یا نوشکل‌آفرینی که توسط ماندریان ارائه شده بود، پرداخت؛ ولی از سال 1921 میلادی، وان دوسبرگ به گسترش ایده‌های دادا (Dada) پرداخت و گونه‌ای بازبینی شده از نئوپلاستیسیزم تحت عنوان اِلمنتاریسم ((Elementarism)، المنتاریسم محدود به استفاده از خطوط عمودی و افقی نبوده و خطوط مورب نیز در آن استفاده می‌شود) را ارائه داد. این موضوع، منجر شد ماندریان گروه را ترک کند. یکی از تاثیرات اساسی و بنیادین دِاستِیل بر جنبش‌های هنر‌مدرن (Modern Art)، معماری و هنرهای کاربردی نظیر تایپوگرافی و طراحی مبلمان است.
پیشینه
پس از مدتی، تعداد اعضای گروه دِاستِیل به صورت فزاینده‌ای زیاد شد. علاوه بر افرادی که پیشتر معرفی شدند، شخصیت‌های نقاش نظیر ویلموس هوزار (Vilmos Huszar) (1960 – 1884 میلادی)، آمِدِز اوزِنفانت (Amedee Ozenfant) (1966 – 1886 میلادی)، مارلو ماس (Marlow Moss) (1958 – 1890 میلادی)، ژان گورین (Jean Gorin) (1981 – 1899 میلادی)، ژان هِلیون (Jean Helion) (1987 – 1904 میلادی)، بورگوین دیلِر (Burgoyne Diller) (1965 – 1906 میلادی)، ایلیا بولوتوفسکی (Ilya Bolotowsky) (1981 – 1907 میلادی) و مَکس بیل (Max Bill) (1994 – 1908 میلادی) و معماران نظیر روبِرت وَنهوف (Robert van ‘t Hoff) (1979 – 1887 میلادی)، جَن ویلز (Jan Wils) (1972 – 1891 میلادی) و کورنِلیس وَن اِستِرن (Cornelis van Eesteren) (1981 – 1897 میلادی) به عضویت این گروه درآمدند.
سایز نوشته:
امروزه آثار بسیار متعددی که حاصل سبک دِ استِیل هستند را می‌توان در برترین موزه‌های هنری دنیا یافت. به عنوان مثال می‌توان به موزه هنرهای معاصر (MoMA: The Museum of Modern Art) در نیویورک، موزه گِمِینت (Gemeentemuseum) در شهر هِیگ هلند، موزه اِستِدریت در شهر آمستردارم، موزه مرکزی یوترِک (Utrecht) در هلند (که بزرگترین مجموعه‌ی هنری ریتوِلد (Rietveld) را در اختیار دارد) اشاره نمود.
علاوه بر آن، برقراری دوستی با کورت شوویتِرز (Kurt Schwitters) (1948 – 1887 میلادی) و پروژه هانووِر دادا (Hanover Dada) و ترویج دادا در بازدیدی که با هم از هلند در سال 1992 میلادی داشتند، این موضوع را تقویت کرد. وی همچنین پذیرفت برخی مقالات نظری از متفکران دادایسم (Dadaists) نظیر شوویتِرز و تریستان زارا (Tristan Tzara) (1963 – 1896 میلادی)، رائول هاویسمَن (Raoul Hausmann) (1971 – 1886 میلادی) و ژان آرپ (Jean Arp) (1966 – 1886 میلادی) را چاپ کند و یک نشریه را به چاپ مطلبی تکمیلی تحت عنوان مِکانو (Mecano) در حوزه دادایستم/ساخت‌گرایی در مجله دِاستِیل اختصاص داد.
رنگ نوشته:
