لینک تصاویر:
https://en.wikipedia.org/wiki/Sainte-Chapelle_de_Vincennes#/media/File:Sainte_Chapelle_Ch%C3%A2teau_Vincennes_-وینسنس(FR94)-_2020-10-10–21(برش).jpg
https://snippetsofparis.com/sainte-chapelle/
https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Cologne_Cathedral_%2846053460%29.jpg
ریمز که توسط برنارد سواسان طراحی شده است. نمای این بنا ردیفی از پدیمنت¬های مجسمه‌سازی باریک را در بالای سه درگاه عمیق نشان می‌دهد. عمق و تاریکی احتمالی این دهانه‌ها به طرز هوشمندانه‌ای با استفاده از هنر شیشه رنگی در تمپانای (سه گوش،سنتوری) مدخل ها به جای مجسمه‌های معمولی جبران شده است. ریمز خلاصه‌ای از تمام فرم‌های قبلی را ارائه می‌کند، اما از لحاظ تطبیق فرم‌های متضاد و استفاده از آنها برای ایجاد یک ترکیب واحد، جدید و بدیع است.
کلیسای جامع کلن (1248-1880)
طرح‌های جدید که بر روی پنجره‌های کلیسای جامع ریمز (75-1211) و کلیسای جامع آمیان (70-1220) اعمال شد، آغاز یک نوآوری در سبک گوتیک به نام ریونانت بود که بر اساس تابش ناشی از پنجره های رز
(پنجره کاترین) طراحی شده است. در این زمان معنای تحویلی عناصر معماری دستخوش تغییری عمیق شد. نمایش عظمت و یادمانی بودن بنا از طریق توده‌های عظیم و ثقیل رها شد و رویکردی معنوی که فرم را با درهم‌آمیزی خطوط در پلان و فضا کاهش داده در پیش گرفته شد که نمونه آن در طرح¬ بندی و بلندای کلیسای جامع شارتر دیده شد. (همچنین به کلیسای نوتردام پاریس 1163-1345 مراجعه کنید.)
آنچه تغییر کرد مجموعه اصولی بود که بر اساس آن طراحی داخلی صورت می¬گرفت. با شروع ریونانت کشش عمودی به حداکثر می رسد، همه چیز خطی تر می شود، بدون عمق در برخورد با سطح نما و از نظر بصری بدون وزن. بار دیگر کلیسای سنت دنیس در شمال پاریس در میان آوانگاردها قرار گرفت. در بازسازی قرن سیزدهم صحن عمومی آن، انواع جدید ستون ها – خوشه های متراکم ستون¬ها شبیه به قالب یا پشتبند – طراحی شبستان را از یک صرفا گذرگاه به فضای شفاف تبدیل کرد. سازندگان همچنین بر طراحی چارچوب‌های سنگی که دهانه‌های بازشوها را شکل داده و تزئین می‌کنند، تمرکز کردند و رفته رفته آن را مجلل ساختند و همزمان اشکال بی¬نهایت غول‌پیکری جای خود را به تناسبات متعادل در عین عظمتشان دادند. ریونانت با سرعت شگفت انگیزی تا حدود سال 1340گسترش یافت و با شیوع مکرر مرگ سیاه (طاعون) (1346-1353) و لحظات تاریک تر جنگ صد ساله متوقف شد. پایان تداوم سلسله با دست یابی خاندان والوآ به تاج و تخت فرانسه خاندان والوآ در سال 1328، از قداست شاه کاسته شدو بخش عمده ای حمایت از فئودال را به صحنه بازگرداند و منجر به کاهش آفرینش هنر و معماری مذهبی و افزایش ساختمان های نظامی و مدنی، اعم از سلطنتی و عمومی شد.
نمونه هایی از معماری گوتیک ریونانت:
سنت شاپل، پاریس (1241-48)
سایز نوشته:
برای یک راهنمای کلی برای سیر تکاملی طراحی ساختمان نگاه کنید به: تاریخ معماری (3000 سال قبل از میلاد تا کنون).
معرفی
بازدید پست:
1
منبع: https://memaripedia.com/%D9%85%D8%B9%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%DA%AF%D9%88%D8%AA%DB%8C%DA%A9-%D8%B1%DB%8C%D9%88%D9%86%D8%A7%D9%86%D8%AA-%D8%AD%D8%AF%D9%88%D8%AF-1200-1350/
سبک ریونانت معماری گوتیک در فرانسه در طول دوره گوتیک پیشرفته که تقریباً بین سال‌های 1200 و 1280 به طول انجامید، ظهور کرد. این سبک به طور کلی با سبک تزئینی معماری گوتیک انگلیسی مطابقت دارد، اگرچه کمی بعدتر ظاهر شد. به عبارت ساده، معماری ریونانت کمتر به مسائل ساختاری یا مهندسی توجه داشت و بیشتر به تزئینات در سطوح دو بعدی مانند تکرار نقوش خاص در سطوح و مقیاس های مختلف توجه داشت. تقریباً از اواسط قرن چهاردهم به بعد، طرح‌های ریونانت به تدریج جایگزین سبک پر زرق و برق معماری گوتیک در فرانسه شد.
تاریخچه و خصوصیات
نمونه‌های مهم دیگر از گوتیک Rayonnant عبارتند از جبهه غربی کلیسای سنت نیکایز، ریمز (شروع 1231). شبستان کلیسای ابی سنت دنیس (1230)؛ و نمای کلیسای سنت اوربان، تروی (1262-86).
مقالاتی درباره هنر قرون وسطی
پاریس مرکز پیشرو برای بسط هنر گوتیک ریونانت بود که با ظهورکلیسای سنت شاپل که توسط توماس دو کورمون، ژان دو چل یا روبر دو لوزارش طراحی شده بود تا آثار مقدسی را که لویی نهم در قسطنطنیه به دست آورده بود نگهداری کند، به اوج خود رسید. ظرافت خارق‌العاده ناحیه فوقانی هم به دلیل استحکام تکیه‌گاه‌های خارجی و هم با استفاده از هنرهای فنی مبتکرانه امکان‌پذیر شده است. معماری این بنا با تزئینات غنی، استفاده از رنگ، و چندآوایی شگفت انگیز نور چندرنگ درخشان که از پنجره های شیشه رنگی عظیم وارد می شود به تعالی رسیده است. سنت شاپل از نظر امکانات فنی معماری گوتیک، «ساختار اسکلتی» را به حد افراطی می رساند: دیوارها ناپدید گشته وگستره کم و بیش پیوسته ای از شیشه های رنگی جایگزین آن¬ها شدند.
کلیسای جامع ریمز (حدود 1250)
رنگ نوشته: