ICYMI: “در این چهارم ژوئیه، به یاد داشته باشید که فضای عمومی صحنه بزرگ دموکراسی است”

“[…] فضای عمومی، که به طور کلی تعریف می شود، جایی است که اصلاحیه اول از پوسته به سنگفرش حرکت می کند. پارک‌ها، میدان‌ها، خیابان‌ها، میدان‌های شهر، محوطه ساختمان‌های کاپیتول و تالارهای شهر: اینها مراحل بزرگی هستند که زندگی مدنی، ارزش‌های دموکراتیک و حقوق اساسی در آنها به نمایش در می‌آیند. حق بیان آزاد. حق رسیدگی به شکایات. حق تجمع مسالمت آمیز بدون فضاهای عمومی فراوان و دسترسی آزاد به آنها، این اصول معنای کمی دارند. شهروندی فعال و محیط ساخته شده جدایی ناپذیرند.

“در شهرهای بزرگ و شهرهای کوچک در سراسر کشور، اعتراض‌ها به دنبال قتل جورج فلوید و حمایت از جنبش زندگی سیاه‌پوستان مهم است. اگرچه اکثر آنها در خیابان‌ها قرار می‌گیرند، بسیاری از آنها از پارک‌های عمومی شروع می‌شوند: پارک واشنگتن در سینسیناتی؛ قیصر در اوکلند؛ اتحادیه در شیکاگو؛ فرانکلین در بوستون؛ پاتون در دیترویت؛ هامبولت در میلواکی؛ و تعداد بی‌شماری دیگر معماران منظر می‌دانند که زیبایی پارک‌ها و فضاهای مدنی ما فقط در طراحی‌شان نیست، بلکه در بی‌بدیل بودن آنهاست. نقش سکوی پرتاب و بازتابی از ارزشمندترین ارزش های ما.

«اما اغلب در هفته‌های گذشته، با گسترش اعتراض‌ها به هر گوشه از کشور، وعده اصلی حوزه مدنی بر سر آن قرار گرفته است.

هنگامی که مجریان قانون از گاز اشک آور و اسپری فلفل برای پاکسازی میدان لافایت در مقابل کاخ سفید استفاده کردند تا بتوانند عکس ریاست جمهوری را تسهیل کنند، آنها حقوق معترضان را نقض کردند و هدف خود پارک را انحراف کردند.[…]”