در کتاب او در سال 2009 Rewilding the World: Dispatches from the Conservation Revolutionکارولین فریزر، نویسنده آمریکایی، نگاهی اولیه به آنچه که او معتقد بود بزرگترین، شاید تنها، امید برای نجات سیاره است، انداخت. Rewilding حرکتی است – بخشی از علم، بخشی طراحی – که شامل اعمال حفاظت در مقیاس بزرگ و تلاش‌های بازسازی محیط زیست در مناطق وحشی، اقیانوس‌ها و مناطق روستایی است. این امر مستلزم نگاهی گسترده به طراحی و حفاظت از چنین مناطقی و خرید گسترده است. تغییر در تفکر از مقیاس هر پروژه به مقیاس چشم انداز. فریزر استدلال کرد که چنین تغییری تنها راه سازگاری با تغییرات آب و هوایی است.
بیش از یک دهه بعد، گفتگو در مورد تغییرات آب و هوا به بحث در مورد بحران آب و هوا تبدیل شده است. اکنون انسان ها فقط 10 سال فرصت دارند تا تولید دی اکسید کربن خود را کاهش دهند تا گرمایش جهانی را متوقف کنند. تلاش های فردی به سادگی کافی نیست. اگرچه مناطق حفاظت شده از 3 درصد از سطح جهان در دهه 1960 به بیش از 12 درصد در حال حاضر افزایش یافته است، کارشناسان نگرانند که بسیاری از آنها چیزی بیش از «پارک های کاغذی» نیستند – به عبارت دیگر، مناطقی که در تئوری محافظت می شوند، اما با منابع کم و اندک. تاثیر تصویر بزرگ بسیاری از آنها تقریباً به اندازه کافی بزرگ نیستند که از حیات وحشی که در داخل آنها هستند محافظت کنند. دیگران کم کار هستند و تحت نظارت هستند. در حالی که این مشکلات در ایالات متحده وجود دارد، در برخی مناطق خارج از کشور، مانند آفریقا، که زمین های حفاظت شده فراوان است، آشکارتر می شوند، اما پارک ها به قدری وسیع هستند که استخدام افراد کافی برای گشت زنی و مدیریت آنها دشوار است – یکی از دلایلی که شکار غیرقانونی بوده است. سخت برای مبارزه در فیلیپین، اگرچه بیش از 400 منطقه حفاظت شده دریایی وجود دارد، اما تنها 10 درصد از آنها به اهدافی که برای حفاظت تعیین کرده اند، دست می یابند.
مقاله کامل را در Architectural Digest > بخوانید
منبع: http://www.asla.org/NewsReleaseDetails.aspx?id=57302