چمن کاری یک وسواس آمریکایی است. از زمان تکثیر انبوه حومه شهرها در دهه های 1950 و 1960، این فرش های بکر از چمن سبز به دقت توسط حومه نشینان نگهداری می شود، با طول چمن و سایر ملاحظات زیبایی شناختی که با آئین نامه ها و انجمن های صاحب خانه اعمال می شوند.
اما برای طبیعت، چمنزارها چیز کمی ارائه می دهند. نگهداری آنها بیش از آنچه که جذب می کنند، گازهای گلخانه ای تولید می کند، و آنها بیابان های تنوع زیستی هستند که به ناپدید شدن جمعیت حشرات کمک کرده اند. چمن های مسکونی 2 درصد از زمین های ایالات متحده را پوشش می دهند و نسبت به هر محصول کشاورزی کشت شده در این کشور به آبیاری بیشتری نیاز دارند. در سراسر کالیفرنیا، بیش از نیمی از آب خانگی در خارج از خانه استفاده می شود.
منبع: http://www.asla.org/NewsReleaseDetails.aspx?id=57296